Erkek Gibi Ağlamayı Başaramadım Anne...!

Erkek Gibi Ağlamayı Başaramadım Anne...!

İlk özgür çığlığı, rahminden çıkıp, dünyaya
merhaba dedikten hemen sonra attım anne.
Ve son özgür gözyaşlarımı çok uzaklarda, ergenlik çağımın hemen başında
terk etmek zorunda kaldım. Bir erkektim artık anne.
Güçlüydüm. Güçlü olmak zorundaydım,
Ben ağlamamalıydım anne. Kadınlar, kızkardeşlerim hatta sen bile ağlayabilirdin ama ben bunu yapamazdım.
Çünkü; ERKEKLER AĞLAMAZ dı anne.
Hayatın, ta göbeğinde yaşadım anne ve özgürce ağlamayı tadamadım.
insanlardan korkmadım anne.
Ama ağlamaktan korktum. Sadece bana ait olan, benim gözyaşlarımdan korktum.
Boğdum onları anne, özgürlüğümü boğdum.
Korktum ve çocuklarımdan da kaçırdım gözyaşlarımı.
Babaydım ve güçlü olmalıydım. Ağlarsam güvenemezlerdi bana.
Bazen kendi içimdeki çocukla kavgalara tutuştum
ve o küçük çocuğun özgürlüğüne imrendim
Bana çok şey öğrettin anne ama şöyle
adam gibi ağlamayı öğretmeyi unuttuğun için beni yarım bıraktın anne.

İşte böyle sevgili annem...
Senin için, sen istedin diye gözyaşlarıma ihanet ettim ve bir erkek olarak
erkek gibi ağlamayı başaramadım....

yüreğine sağlık .

elimden geldigince bisiler eklemeye calisiyorum ben tsk ederim begendiginiz icin